Maurits Sterkenburg

oh schaduw van een mens

men weet niet meer wat liefde is
wanneer de domme uitspraken overheersen
en als zoiets geconstateerd wordt
is vaak een ideologische repliek ’t antwoord
waarmee men dus bewijst – dat
men al jaren geen echte liefde heeft gevoeld

zich al jaren, al de tijd maar alleen wanende
altijd naar buiten gericht zijnde
alleen de ander zien – of
wat er allemaal fout gaat
of niet in jouw voordeel dreigt te lopen
om telkens maar iets te zeiken te hebben
vooral achteraf

brandt ’t vuur nog in je ogen
waar is je licht – zeg me niet steeds
dat dat al reeds is uitgedoofd
want ik doorzie al je bullshit – en
zal daar m ’n energie niet aan verspillen

treed uit die vervloekte schaduw
vind jezelf en voel dat je leeft
en weet dat jij er ook toe doet
door eens diep in jezelf te kijken
wie weet ontdek je wel iets nieuws