kantelingen
zelden heb ik me zo ellendig gevoeld
dat ik in een negatieve spiraal terecht kwam
een onbekend landschap van mijn wereld
waar nog geen licht geschenen heeft
daar liep ik te piekeren – en
daar was ik aan het peinzen
in de schaduw van de schemering
en telkens betrapte ik mezelf er op
waardoor ’t hele proces eventjes stopte
om zichzelf vervolgens te hervatten
zoals een hond z ’n eigen staart najaagt
zo liep ik eens vast, ’t was geen pret
en na elke slaap werd ik vermoeider
tot ik die ene goede nachtrust had
vanaf toen ging alles beter – en
tot op heden zit ik nog steeds
vol nieuwe energie
Maurits Sterkenburg 
Plaats een reactie