aardverminking
des te hoogdravender je snuift
hoe laagdunkerig je verzakt
wat de knie aan wilskracht verschuift
een lankmoedig plan zich uitvlakt
verschuift het zichtsveld je spontaan
zie de aarde in barsten scherven
kijk de grond dan niet zo raar aan
lijken blijft straten bederven
denk maar dat het goed komt
wanneer gehuil verstoort
weer een stem raakt verstomd
met een kogel doorboort
Maurits Sterkenburg 
Plaats een reactie