Lief dagboek,
Van de week heb ik m ’n vuist laten spreken en dit sinds lange tijd.
Uit assertiviteit en een fikse pijnscheut sprak hij oprecht.
Zijn stem liet zich zo rank en helder klinken,
dat men even het werk onderbrak om verbaasd op te kijken,
waarna hun werelden weer draaiden.
Eerlijk gezegd heb ik er geen spijt van,
het spijt me eerder dat ik zulk een sterke zelfbeheersing heb
en dat ik m ’n gewicht er niet in gooide.
Ondanks dit alles was dinsdag een memorabele laatste schooldag.
Maurits Sterkenburg 
Plaats een reactie