nog een poging
er is altijd vraag naar
’t grote waarom
vooral nu alle gevolgen
onzichtbaar aanwezig zijn
en ik noem dit onverschillig
een groot gebrek aan acceptatie
in welke fase men ook zit
is er slechts kennis en honger
en waar niet valt te evolueren
probeert men zo krampachtig
te compenseren
mijn diagnose is juist
dat normaal doen gekte veroorzaakt
graag had ik ’t nog net iets
subtieler willen zeggen
Maurits Sterkenburg 
Plaats een reactie