nevels der mist
’t krassen van deze kauwtjes
klinkt als de aanvalskreet
van een meedogenloze adelaar
helaas zijn ’t er twaalf plus één
per dozijn
gelijk elke natuur denkt men
in harmonie te vertoeven alhier
zelfs al is ’t eerder andersom – en
alzo tiert er een nieuw voorjaar
welig in mijn binnenste
zelfs als ik buiten ben
kan ’t allemaal nog ruiger
zit er nog uitdaging – in jou en mij
ik zie je staan wachten in het donker
terwijl je schuim van je bek veegt
bij het krijt dat niet op de stoep mag
al is ieders blik ’t niet meer
besef ik me wel wat een scherpe tong
teweegbrengt
zo zijn er vele gebouwen op los zand
ik spaar niemand en er geen foto’s van
tot de tape gaat slepen van deze cassette
zal ik nimmer nog vervagen
Maurits Sterkenburg 
Plaats een reactie