al dromende
zon giet met stralen
over een weerbarstig gezicht
op de meest willekeurige dag
die ik me kan bedenken
mijn geest is vruchtbaar
voor nog een heel oeuvre
van vondsten
veeg ze maar weer
op een berg – deze notities
in de wirwar van
dit heuvelachtig landschap
soms vergeet ik eventjes
de magistrale grens – zo
tussen fictie en werkelijkheid
Maurits Sterkenburg 
Plaats een reactie