flarden van jou
die ene nacht was alles stil
en pas later zie je in
in hoeverre je nou precies
naïef bent geweest
nu, op ’t moment, denk ik er aan
zo voel ik nog een lichte shock
toen was ik zelfs versteend
van alle ellende in mij – en
wat ik voelde van anderen
gelukkig ben ik straks laconieker
zo gaan die dingen nou eenmaal
daar doe jij niets aan
hé zeg, maak mij de pis niet lauw
want anders reageer ik bot hoor
ik denk nog vaak aan je ijselijke gil
dacht dat alles een wraakactie was
maar nee, nu alles zo
pragmatisch uitééngezet is
begrijp ik jouw onbegrip volledig
’t was achteraf allemaal
een zuiver genot
Maurits Sterkenburg 
Plaats een reactie