bombardementen in audio
heeft men ’t nog
die verrekte ritmiek in de vingers
die halsoverkop daar is
waar een enkele toon klinkt
alwaar men melodietjes schrijft
ieder op z ’n eigen strook – en
zich door verschillende bronnen
laten inspireren
dat leegtes worden gevuld
met pure gevoelens en emoties
die niet gemakkelijk zijn te klonen
er valt niets te acteren of faken
aan dit alles
mensen worden razend – vooral
wanneer ze iets nieuws, onbekends horen
niet accepterend opnieuw te leren
om te luisteren
toentertijd waren ze al zo
vreselijk, ze mijmerden slechts
over unieke vormentaal – en
geen specifieke beeldtaal
eigenlijk is ’t nooit anders geweest
binnen elke culturele broedplaats
Maurits Sterkenburg 
Plaats een reactie