bijzonder en uniek
al waren we alle akkers voorbij
we eindigen sowieso in een pikzwart bos
waar je geen hand voor ogen ziet
althans, zo ging dat gisteren
de gedachtegang van een wandelaar
liep aan mij voorbij
ik al in gedachten verzonken zijnde
zittende op het wandelpauzebankje
naast mij een rotsblok – en
de paraplu op de schoot
tijdens onweer kwam ik ter wereld
met hier en daar wat glibber
tussen de gutsende regen door
als dat nou niet idyllisch te noemen is
tsja, dan weet ik ’t ook niet meer
Maurits Sterkenburg 
Plaats een reactie