Maurits Sterkenburg

de horror

Er zijn ranzige, zelfs uiterst gore en onverdraaglijke smaken in de wereld. Het nu volgende is mijn ultieme visie daarop. Weest gerust, beste medemensch…. ’t gaat niet over uiterlijk vertoon.

Al sinds ik me kan heugen, was ik een zoet en lief kind. En inderdaad vond men me niet lelijk, want anders had men dan ook totaal geen smaak. Ik ben slechts verhipt objectief hier, evenals de collega’s uit de kleuterklas en daar heb ik onomstotelijk bewijs van.
Zoet en zout zijn altijd meer mijn favoriete smaken geweest. Misschien dat ik daarom eten zo waardeer. Nog steeds helpt iets lekker eten me om te kalmeren, dit wordt met een mooi woord stimmen genoemd onder ons autistenlegioen. Gelukkig heb ik een goede smaak. Zo zijn er mensen, en dit is serieus waar, die bitter een heerlijke smaakbeleving vinden.

Ikzelf ben er ook nog niet overheen, zo totaal geschokt en hoe zal men dit ooit te boven komen. Ik denk gewoonweg dan ook totaal niet.
Denk maar niet dat ik over gember ga uitwijden. Dat is ook smerig. Nee, ik heb ’t hier over een verschrikkelijke groente die nooit ontdekt had mogen worden. Ik spreek hier van het grootste kwaad in elke keuken. Dit gaat over witlof.

Stel je eens voor dat je dag vlekkeloos verloopt. Alles gaat goed. Geen vuiltje aan de lucht. Je hebt ’t gevoel dat alles voor de wind gaat, althans zo wordt dat in de volksmond genoemd. Je komt thuis, moet alweer helpen de tafel te dekken en wat krijg je nog meer op je bord…. een vieze veeg gekookte witlof. Met zo ’n plensje water dat dan onder je vlees loopt en in de aardappels trekt. Je probeert dit fiasco nog te redden, maar er is nooit genoeg jus. Dus weer een lekker avondmaal verpest.

Maar hier houdt ’t niet op. De mensen die dit tolereren of zelfs lekker noemen gaan ermee door. Ze bedenken er verschrikkelijke en afschuwelijke variaties voor. Zoals een salade of soep. En de ergste misdaad van deze recepten des doems heb ik nog niet verteld. Het daglicht verdraagt deze berichtgevingdan ook niet.

Ik heb ’t hier over witlof uit de oven, met ham en kaas eromheen. Echt serieus, welke idioot is er ooit op dit idee gekomen! Het is niet nodig geweest, niemand die hier om gevraagd heeft. Een genadeloze straf voor eenieder met goed ontwikkelde smaakpappillen, dat is het.

Nou stel ik me best voor dat er slecht geïnformeerden onder ons zijn en aan hen is dit relaas dan ook toevertrouwd. Mocht men je witlof opdringen op een dag, leg dan na een zucht je bestek neer en gun dat spul op je bord geen blik waardig, kijk de schuldige ernstig aan vanachter je samengevouwen handen. Zeg vervolgens op kalme, assertieve wijze dat er wederom weer eens eten is verpest.

Mocht de boodschap dan nog niet overkomen, scheur jezelf dan de kleren van ’t lijf en schreeuw van de daken over dit schandaal.

Want ’t is nou eenmaal zo, met witlof verpest je alles. Echt alles.