let op:

’t nu volgende gedicht is een satire
op de sociale media en mensen die
niet verder kijken dan hun neus lang is

ik ben geen standaard persoon

mijn naam is Maurits en ik lijd
ik ga gebukt onder ’t juk van autisme
dat is volgens de sociale media een ziekte
en daarmee leven is me toch een lijdensweg
zo erg, dat ik je er uitgebreid over vertel
hoe moeilijk dat ook is

zo leerde ik alles net iets later
van lopen tot spreken tot fietsen
klok kijken ging ook niet al te gemakkelijk
gepest worden omdat je afwijkt als kleuter
om maar eens ff iets te benoemen
wat je als mens best wel vormt

zo heb ik verschillende fiepjes
danwel preoccupaties
namelijk dat ik in gedachten
al m ’n handelingen tel
en als ik opsta in de ochtend
ik me altijd in dezelfde volgorde aankleed

ik kan me uitzonderlijk goed concentreren
vooral als ’t om nutteloze zaken gaat
dan tel ik ’t aantal kastjes in de keuken
en hoeveel handvatten er wel niet aan zitten

maar dit alles valt in ’t niet
wanneer ik andere mensen spreek
die niet lijden onder autisme
en ’t onbegrip dat ze dan hebben
voor niet normale mensen, zoals mij

dat vind ik nou onuitstaanbaar en ongelooflijk

© Maularia Fist