miserabele mensen

mijn dag bestaat
volledig uit tijdzones
die voor mijn oorsprong
al zo bepaald zijn

net als de indeling
van een opvoedkundig boek

’t heeft – gelijk ikzelf – geen inhoud
dit klinkt dan ook zo
ontzettend oppervlakkig

wanneer men mij ziet
proeft men niets anders op de tong
dan de meest zuivere kots
lauw met brokken
gelijk een zure lavastroom

en als u mijn stemming wilt weten
pak dan maar eventjes uw smartphone
want die wisselingen lopen parallel
met buienradar

© Maurits Sterkenburg

de nieuwe standaard

je hoeft niet alles te associëren
zoiets lijkt me doodvermoeiend
en daarbij
sommige zaken of dingen
zijn al leuk genoeg van zichzelf

gelijk de mens – en
z ’n malligheden

weest niet kinderachtig in zulke kwesties
omarm eerder ’t kind in jezelf
zie door z ’n ogen zonder oordeel
en kijk hoe je huilt of lacht
schreeuwt

er is niets mis met jou
wees gewoon wie je bent
laat die verdomd starre houding varen

aanvaard de speelsheid des levens
je gaat er hoogstens nog
beter van leven

© Maurits Sterkenburg

een echt R&B gedicht

je denkt aan diamanten en parels
terwijl de Crystal rijkelijk vloeit
alsof ’t allemaal ook niks kosten mag
terwijl ik buiten in de koude regen sta
en jou niet meer in de ogen mag kijken

je denkt aan die dure sportauto’s
waarmee je voor de lol een ritje maakt
om net dat ene krasje er op te krijgen
zodat je hem weer flink kan berijden
afbetalen met een goedmakertje

je denkt niet meer aan mij!

je denkt aan bergen goud en zilver
aan alles wat vergankelijk is te noemen
en vergelijkt daar de rest van je leven mee
als een batterij zonder oplader

ik heb erg veel aan je gedacht
heb me zorgen gemaakt om jouw welzijn
en die enkele keer dat je me wel zag staan
verdween plots de zon achter vele wolken
voelde ik me gestoken door vele dolken
tot bloedens toe zelfs

maar goed, de afstand tussen ons
voelt nu meer als een bevrijding
wat ben ik blij met de verbroken verbintenis
omdat ik nu beter bereikbaar ben geworden
voor die ene, voor die speciale en voor de ware

© Maurits Sterkenburg

en nee, ik heb geen ego

het is al best verwonderlijk
dat ik al zoveel gedichten heb geschreven
over verschillende onderwerpen
dat niet alles me is bij gebleven

maar goed, misschien is ’t wel beter
want ook ik scheid kaf van koor
en misschien heb je ’t nu wel door
dat ik zonder te rijmen een steek verder kom

en voor wie wil zijn ze welkom
de mensen die een nieuw fenomeen willen zien
heb ik de vele gedichten geprint en wel
thuis op alle wanden geplakt
want dat is goedkoper dan te behangen

© Maurits Sterkenburg

pluisjes

op drie kwart van een jaar
bevinden er zich pluisjes in de lucht
van kort tot lang groeit dan m ’n haar
en dat ene kwartaal is voorbij in een zucht
of
dat hoop je tenminste

’t betreft hier de koude winter
zo een die je laat blauwbekken van de kou
en al ’t gewicht aan kleren dat je dan draagt
is alleen maar om goed warm te blijven

oh graag zie ik weer de pluisjes van weleer
de bloemetjes en de bijtjes, elke dag weer
zonnetje erbij en niet zoveel kleren aan hebbende
zo wil ik graag weer
de ene kwart van ’t jaar beleven

© Maurits Sterkenburg