22

uit den inkt door den wol gewassen
maken mijn voeten beide passen
’t is des nachts en ook zo onverwachts
vervorm ik me tot den prachts
tot den beeltenis van de ziel
met de energie mij geschonken is

ik dacht ik schrijf een gedicht
zet nachtwezens in daglicht
en visa versa bla bla bla
een gedicht zo van ra ra ra
gaat ’t wel ergens over
zijn alle zinnen klaar
of bedenk ik weer een nieuwe
maar waar waar waar

er bevindt zich een scheur in m ’n realiteitszin
als een ongebonden litteken komt er van alles uit
en gaat er van alles weer regelrecht in
rigoreuze explosies en implosies van energietransport
’t is slechts een synoniem voor wat we leven noemen
op de ene plek wordt iets gebouwd
elders gaat er weer iets aan gort

dan verstijft ie
dan hangt ie weer
links, rechts of op m ’n scrotum
en dit mannelijk vers
begint en eindigt
als een übergeile totem
paal

de angst drukt zich uit
met hevige vibraties
zenuwen staan op scherp
bij lichamelijke relaties
als ik je in m ’n handen heb
wil ik dat voor ons in alle gemakken besluit
dat ik niet bang van je hoef te wezen
want we kiezen elkaar uiteindelijk toch wel uit

van ver gekomen, halverwege ontstaan
door riedeltjes en lettergrepen
gewoonweg zijn is mijn enige baan
zelfs al scheurt mijn blad in repen
één individu heeft me ooit ontworpen
om me tot in den einde te zien leven
als je al meermalen met je vingertop
het knopje van de bel hebt betast
is het misschien raadzaam
om je even aan te raden
dat je met diezelfde of je andere hand
nog steeds zou kunnen kloppen

en ik voel de macht der verleiding
en ik ga mee op de stroom der getijding
neem een teug adem
ben bewust van m ’n lichaam
sla m ’n vleugels uit
laat de kooi open staan

maandag zwangere chemtrails
dinsdag de varkens melken
woensdag naar de tandarts
zondag donderende motregen
vrijdag koopavond en
donderdag wat hot dogs
en zaterdag, is ’t alweer markt!

het schoonste licht in een licht
wordt omsiert door nevels van duisternis
hoe zwaar jouw situatie ook is
je gaat eerst door een waas
en dat is totaal geen kattenpis

ik wil met alle cosmische pk ’s
en g krachten van mijn bestaan
jouw gesierde tempel ontsluieren
om met mijn staf der verstijving
door jouw hal der lusten
voor de ultieme wrijving
te gaan

Sinterklaas, Willy Wonka en de Kerstman
zijn alle drie kinderlokkers, slavendrijvers
en de Paashaas is nog wel de meest nutteloze
dat loopt wat koddig krols te zijn
door overal eitjes te leggen
van onvruchtbare chocolade

wolken kleuren zwart
ze zijn jaloers op de schaduw
die zijn niet alleen maar donker
in tegenstelling tot een zwaluw
zo zweven regendruppels verder
tot ze komen bij een rivier
dan worden ze blauw
een mengeling van fabels en verhalen
vol vegetarische kannibalen
hetgeen met een vleugje rijm en poëzie
en een snufje fantasie
gedachten die altijd voortdrijven
een verband voor een bundel dicht
alsof je met woorden een gezin sticht

geen motivatie meer
afgeleid van het zomerweer
dit is de eenzaamheid
na mijn aanwezigheid
luchtdruk maakt je slomer
opeens ben je dagdromer

noem de radio actief
ook al staat er hersenkracht
noem de toekomst fictief
ook al is er nagedacht
noem dit gedicht slecht
ook al is het waterdicht
omdat het niet is uitgelegd
waar ik weer een beklag op richt

ik ga over straat
er passeert een hozende wind
maak gedachtelijk waar dit gedicht over gaat
als een tekening van een kind
die alles als een geheeld ziet
verder scheelt ’t me geen biet

ik ween
het rode lampje
deed heel erg scheen
en ik hoorde kreun krampje
nog steeds even hard goed genomen
vandaar

leven zoals een dichter
is harde klappen krijgen
het maakt de ziel lichter
door woorden aan elkaar te rijgen
zweepslagen heen en weer
positief, negatief, argument en eigen mening
geeft kritiek een wederkeer
van spiritatieve redenering

ik kijk graag naar de mens
hoe ze zichzelf sturen en bewegen
de manieren van spreken
en wat de handen uitbeelden
hoe staan ze in verbinding
delende dezelfde ondergrond
een gedeeld rijk, een bevinding
al voelende wat de bodem vond

op de muren zijn blijde dagen
geschilderd zoals de muur dragen wil
tatouages van vroeger licht versleten
de vloer geworteld en het dak blauw
helder blauw met fluimen wolk
en hier en daar een vogel

dit is een hoorspel
dat goed klinkt
voor het gehoor
dit is pure chaos
waarmee ik
jouw orde verstoor

© Maurits Sterkenburg